در سال ۲۰۱۳، سوئد قانونی را به تصویب رساند که به افراد بدون مجوز اقامت، حق دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزشی گسترده‌ای را اعطا می‌کرد. اما اخیراً، پیشنهاد جدیدی مبنی بر الزام کارکنان دولتی به گزارش‌دهی حضور این افراد به مقامات مهاجرتی و پلیس، نگرانی‌های عمیقی را در میان پزشکان، معلمان و سایر کارکنان بخش عمومی ایجاد کرده است.
هدف اصلی این پیشنهاد، که به نام “قانون خبرچینی” نیز شناخته می‌شود، کاهش امکان زندگی افراد بدون مجوز اقامت در سوئد و مقابله با آنچه “جامعه سایه” نامیده می‌شود، است. بر اساس این طرح، کارکنان دولتی موظف خواهند بود در صورت شناسایی افرادی که به‌طور غیرقانونی در کشور حضور دارند، این موضوع را به مقامات مربوطه گزارش دهند.
واکنش پرسنل ارگان های مختلف دولتی
پزشکان و پرستاران به شدت نگران تأثیرات این قانون بر رابطه اعتماد بین بیمار و پزشک هستند. دکتر ویکتور روتکوفسکی اظهار داشت: “این کار از نظر عملی غیرممکن است. از نظر وجدانی و همچنین به دلیل وفاداری به بیمار، نمی‌توانم با آن کنار بیایم.”
معلمان نیز با چالش‌های اخلاقی مشابهی مواجه هستند. هانا آدولفی، معاون مدیر مدرسه مرکزی راسوندا، بیان کرد: “من با اجرای این قانون به شدت مشکل خواهم داشت. باید به فکر تغییر شغل یا نقض قانون باشم.”
واکنش‌های سیاسی
این پیشنهاد با انتقادات گسترده‌ای از سوی اتحادیه‌ها، کارکنان بخش عمومی و احزاب مخالف مواجه شده است. موهارم دمیرک، رهبر حزب مرکز، در ماه اوت در شبکه اجتماعی X نوشت: “در سوئد تحت حکومت تیدو، معلمان مجبور خواهند شد دانش‌آموزان خود را گزارش دهند، کادر درمانی باید افراد نیازمند را گزارش کنند و در صورت امتناع، مجازات خواهند شد. این توهین به معلمان، پرستاران و مددکاران اجتماعی است.”
در میان احزاب ائتلاف حاکم نیز اختلاف نظرهایی وجود دارد. حزب لیبرال‌ها خواستار استثناهایی برای کادر درمانی از این قانون است، در حالی که حزب دموکرات‌های سوئد معتقد است هیچ گروه شغلی نباید مستثنی شود. آکو آنکاربرگ یوهانسون، وزیر بهداشت، در مصاحبه‌ای با ایکوت گفت: “من فکر می‌کنم منطقی است که از ابتدا در نظر بگیریم که ارزش‌های حساسی وجود دارد و بخش بهداشت و درمان مشخصاً مورد توجه قرار گرفته است.”
ماتس برگگرن، رئیس پلیس، اظهار داشت که پلیس نباید در مورد اینکه آیا معلمان و کادر درمانی باید مشمول این قانون شوند یا خیر، موضع‌گیری کند. او تأکید کرد که “جامعه سایه” تأثیرات منفی بر جامعه و افرادی که در آن زندگی می‌کنند، دارد. وی افزود: “ما نیاز به یک فرآیند مهاجرت و پناهندگی کارآمد داریم. اگر می‌خواهیم به کسانی که نیاز به کمک دارند کمک کنیم، باید افرادی که درخواستشان رد شده است، کشور را ترک کنند.”
