مقامات سوئدی تصمیم گرفتهاند تا یک خانواده از سگهای آبی را در Nykvarn از بین ببرند. این تصمیم به دنبال نگرانیهایی درباره آسیب احتمالی به خطوط راهآهن اتخاذ شده است. اداره حملونقل سوئد (Trafikverket) و شهرداری Nykvarn اجازه دارند تا سدهای ساختهشده توسط این حیوانات را تخریب کنند و خود آنها را نیز از بین ببرند.
اعتراض شدید فعالان محیط زیست
این اقدام، موجی از اعتراضات را در میان طرفداران محیط زیست برانگیخته است. توماس شودین از انجمن حفاظت از طبیعت Nykvarn این تصمیم را ناعادلانه و افراطی میداند: “این کار زیادهروی است. سگهای آبی حیوانات بیگناهی هستند. ما انسانها باید خود را با طبیعت سازگار کنیم، نه اینکه دیگر موجودات را از بین ببریم.”
فعالان محیط زیست همچنین از این موضوع ناراضی هستند که در تصمیمگیری برای نابودی این حیوانات، هیچگونه مشورتی با آنها صورت نگرفته است.
چرا سگهای آبی تهدید محسوب میشوند؟
محل سکونت این سگهای آبی در یک رودخانه کوچک در نزدیکی منطقه صنعتی Mörby قرار دارد. این رودخانه از زیر یک خط راهآهن عبور میکند. مقامات معتقدند که سدهای ساختهشده توسط سگهای آبی میتوانند سطح آب را بالا ببرند و در نتیجه موجب فرسایش و تضعیف بستر ریلی شوند.
استانداری استکهلم (Länsstyrelsen) در تصمیم خود اعلام کرده که بالا آمدن سطح آب میتواند خطرات جدی برای خطوط ریلی ایجاد کند که ممکن است منجر به تصادف قطارها و حتی آسیب به مسافران شود.
از سوی دیگر اما، اینگمار پارک، مسئول حیاتوحش در استانداری استکهلم توضیح داده که اگر تنها سدها تخریب شوند و خود سگهای آبی زنده بمانند، ممکن است در سرمای زمستان یخ بزنند یا از گرسنگی تلف شوند.
این نخستین باری نیست که چنین اقدامی در استکهلم انجام میشود. بین سالهای ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴، استانداری مجوز تخریب سدها و لانههای سگهای آبی را در ۲۸ مورد صادر کرده است، در حالی که ۱۰ درخواست نیز رد شده است.
همچنین در ماههای آینده، سدهای دیگری در منطقه صنعتی Almnäs در Södertälje نیز تخریب خواهند شد و سگهای آبی آن منطقه نیز به همین روش از بین خواهند رفت.
آیا راهحل دیگری وجود دارد؟
منتقدان این تصمیم پیشنهاد میکنند که میتوان به جای نابودی سگهای آبی، از روشهای جایگزین استفاده کرد. برای مثال، برخی کشورها از موانع یا سیستمهای کنترل آب برای مدیریت سدهای سگهای آبی استفاده میکنند، بدون اینکه مجبور به از بین بردن آنها شوند.
با این حال، مقامات محلی اصرار دارند که در این مورد خاص، به دلیل خطرات احتمالی برای راهآهن، هیچ راهحل جایگزینی امکانپذیر نیست.